|
|
|
|
|
Vanuit de kerkenraad
Vanuit de kerkenraad
Hebt u wel eens onenigheid met iemand die u dierbaar is? Hoe hebt u dit weer goed gemaakt? Ik denk door er met die ander er over te praten.
Daardoor probeer je begrip te kweken van waaruit een bepaalde handeling of uitspraak, die niet goed is gevallen bij de ander, gedaan is zodat je het onbegrip of de verontwaardiging weg kunt nemen. Waarom begin ik hierover? We hebben als kerkenraad gemerkt dat we binnen de gemeente te maken hebben met een situatie die niet door iedereen goed verwerkt kon worden.
Daarom zijn we als kerkenraad bezig met een traject van bezinning op de zaken die niet goed zijn gegaan Aan het begin van een evaluatieavond hebben we uit Efeziërs 4 gelezen waarboven staat: Eenheid in verscheidenheid.
Dit is een continu proces wat juist nu herkenbaar is en waar we naar proberen te streven. Ons zondig hart maakt dat we in situaties als deze geneigd zijn om onze eigen beeldvorming en gedachten als waarheid te beschouwen en ons hierin vooral niet van ons voetstuk te laten brengen.
Efeziërs 4 (met name vanaf vers 20) houdt ons volgens mij een andere levenswandel voor; die van de zachtmoedigheid of zoals Ds. Jumelet het aan het eind van zijn preek over Johannes 14, waarin Jezus zei dat Hij de Weg, de Waarheid en het Leven is, zei dat we elkaar niet IN de weg moeten zitten, maar elkaar veel meer OP-weg moeten helpen. Of zoals Efeziërs 4 eindigt met: Vergeef elkaar zoals ook God u vergeven heeft in Christus.
Wanneer er ruimte komt (lees verlangen) in ons hart om zo te leven dan zijn we op weg om te groeien naar de eenheid waar het aan het begin van Efeziërs 4 over gaat.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
